E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Jamazur69 o godz. 19:02:11

 
Stoję na brzegu ciszy,
a wiatr rozplata moje myśli jak pajęczynę światła,
przesuwam dłonie po powietrzu,
które pachnie starymi lasami i zapomnianymi dniami.
 
Moje oczy toną w wodzie,
która pamięta moje imiona zanim je wypowiedziałem,
a kamienie pod stopami drżą cicho,
jakby chciały mnie nauczyć cierpliwości.
 
Wznoszę głowę ku słońcu,
które jest modlitwą nieba,
a ja – mężczyzna z cieniem swoich marzeń –
wypuszczam oddech w przestrzeń,
i wiem, że wszystko, czego szukałem,
jest tu, w tej nieprzemijającej ciszy,
która staje się moim sercem.
 
 
 
©️Sławomir Lęga
Foto Peakpx