Zaloguj się by mieć dostęp do całości serwisu
Dec
20
2024 |
Moja refleksja
dodany przez Kasia Dominik o godz. 08:20:50 A
A
A
![]() Kiedy stają się lustrzanym odbiciem smutku, żalu, rozpaczy, tęsknoty, zatrzymują w martwym czasie, kalecząc duszę lawiną łez - puść je w niepamięć. Chociaż są ciężarem, jednak bywają lekcją, drogowskazem - różą kwitnącą w zimowym ogrodzie. Wystarczy wybaczyć, uśmiechnąć, spojrzeć z miłością, odnaleźć spokój i szczęście. I rozstać się z tym co było, nie w gniewie, lecz z wdzięcznością, żeby złe wspomnienia straciły moc i przestały być częścią życia. Kasia Dominik zdj. Pixabay Tylko zalogowani użytkownicy mog? czytać i dodawać komentarze |
Autor: Kasia Dominik
Dołaczył/ła: 23.12.2019 16:10:52 Miasto: - Data urodzenia: - Zarejestruj się by mieć dostęp do wszystkich opcji serwisu. Inne teksty autora: Wspomnienie tkane uśmiech...
Powiedzieć koniec to za m...
Próżność...
Tak zwany świat...
Pocałunek dnia z nocą...
Miejsce, które otula rami...
Najważniejsze, aby wracać...
Być i pozostać sobą...
Kiedy usta się uśmiechają...
Urodziny Basieńki –...
Wielką mi uczyniło poezję...
» wszystkie teksty Informacje: » Tekst czytany był: 277 razy. » Dodano 8 komentarzy do tekstu. » Tekst lubi 1 osób. |
Użytkowników Online
![]() Brak Użytkowników Online ![]() ![]() |