E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 12:04:54

Na pustej kartce sekretne wyznanie
spisuję zakuta w miłosne okowy.
Nie wiem co czynić, jak ująć słowa, gdy
myśli płochliwe łzami zakrapiane.
 
Tęsknym spojrzeniem wypatruję chwili,
kiedy przytulisz bliskością oddechu.
Radiacją[1] uczuć: z wolna, bez pośpiechu,
byśmy próg nieba wspólnie przekroczyli.
 
Lecz złudne to sny. Poranione serce
wciąż opłakuje pośpieszne rozstanie.
Wraz z twym odejściem męki niesłychane,
w pustym ogrodzie usycham w rozterce.
 
Czy jeszcze kiedyś, bodaj ostatni raz,
weźmiesz w ramiona, ucałujesz dłonie?
Iskra nadziei nieustannie płonie,
że przeczytasz list, choćby jeden wyraz.
 
Jesteś mi alfą i omegą również,
słońcem po deszczu, życia przeznaczeniem.
Z trwożną nadzieją, roztkliwionym drżeniem,
czekam aż wrócisz. Kocham cię, przecież wiesz.