E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 17:37:43

Plac pełen ludzi, 
cisza przerwana strzałem. 
Biała sutanna, 
krew na dłoniach tych, którzy chcieli pomóc. 
  
Nie zginął. 
Choć pocisk przeszył ciało, 
został, aby mówić dalej 
i pokazać, że miłość nie zna odwetu. 
  
Nie było gniewu. 
Była modlitwa 
i odwiedziny w celi zamachowca. 
  
W rocznicę tamtego dnia 
pamięć przywołuje nie atak, 
ale to, co wydarzyło się potem: 
Modlę się za brata, który mnie zranił 
i szczerze mu przebaczam*.