E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 11:15:37

Wstaję. Niebo budzi się beze mnie. 
Puste i zimne, jakby czekało na nas oboje. 
Może wypatruje dni, w których 
świat miał inny smak, 
inny zapach. W którym było miejsce 
na rozmowy, śmiech i milczenie. 
  
Tęsknię za chwilami, 
w których uczyłeś mnie patrzeć, 
aby widzieć więcej. 
Dostrzegać ciszę wśród drzew i skał. 
  
Teraz w górach jestem sama 
z cieniem Twojej obecności. 
Szukam Cię w blasku słońca, 
w szumie halnego, 
w śladach na Giewoncie. 
  
Byłeś ojcem, nauczycielem, 
przyjacielem – oddechem. 
  
Patrzę na wschód, 
tak jak kiedyś patrzyliśmy razem – 
i wiem, że chociaż Cię nie ma, wciąż jesteś. 
  
Kasia Dominik 
zdj. Pixabay