Zaloguj się by mieć dostęp do całości serwisu
Dec
10
2024 |
Dni
dodany przez Jadwiga Bujak-Pisarek o godz. 07:06:17 A
A
A
![]() Świt je budzi, noc gasi, a ja słyszę twój oddech, czuję ciepło i dłoń, raz ostatni w twojej dłoni ukrytą. W dal odeszło spojrzenie, serca bicie i głos - pozostało cierpienie, beznadzieja i łzy spływające ukradkiem. Adwent. Matuś, skąd siły na witanie Jezusa, przecież go nie poproszę – dzisiaj nie, ale może za rok będę z tobą Maleńki. Pozostawiam na meblach ślady Twoje,wśród zastygłych obrazów postać – cichuteńka, małomówna, słuchająca kolejnego wiersza. Autor: Jadwiga Bujak-Pisarek 10.12.2024r foto: pixabay Tylko zalogowani użytkownicy mog? czytać i dodawać komentarze |
Autor: Jadwiga Bujak-Pisarek
Dołaczył/ła: 18.05.2021 16:18:52 Miasto: - Data urodzenia: 1957-05-22 Zarejestruj się by mieć dostęp do wszystkich opcji serwisu. Inne teksty autora: Epifania...
O czym szepcze noc bezsen...
Adamie...
Po stokroć powtarzane...
Drogo moja...
Popatrz słońce budzi nowy...
Poranionymi stopami...
Dzisiaj tu jutro tam...
Pusto tu bez ciebie ...
Czy to już jest uzależnie...
I bądź moją myślą przewod...
» wszystkie teksty Informacje: » Tekst czytany był: 271 razy. » Dodano 5 komentarzy do tekstu. » Tekst lubi 3 osób. |
Użytkowników Online
![]() Brak Użytkowników Online ![]() ![]() |