E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 05:08:47

Pośród dnia mroków umysł szuka światła,
omdlała dusza uśmiechniętych myśli.
Zaćmione serce, które chmurność zwiodła,
pragnie się pozbyć rozterek kapryśnych.
 
Czas wciąż ujmuje chwile tkane szczęściem,
rozdając w zamian troski i cierpienie.
Dlatego trzeba śmiać się jak najczęściej –
zapomnieć krzywdy, których nazbyt wiele.
 
Z pokorą dzierżyć nieuchwytną radość,
dzielić, by mnożyć dobro płodne w gesty.
Losu niepewność, w oćmie życia błądząc,
oddać w dłoń Bożą, tak jak świt rzęsisty.
 
Wówczas po burzy, słońce rześko wzejdzie,
a kwiat nadziei zakwitnie w ogrodzie.
 
Kasia Dominik
zdj. Pixabay