Zaloguj się by mieć dostęp do całości serwisu
Jul
06
2023 |
Przecież to życie nabierało sensu
dodany przez Jadwiga Bujak-Pisarek o godz. 06:15:09 A
A
A
![]() Jakim słowem ją nazwać, jakim żalem przekonać by odeszła, nie czyniąc tak ogromnej boleści. I do kogo wysyłać prośby i obietnice, że gotowi jesteśmy swoje oddać istnienie. Nie przekonasz, nie kupisz, że to jeszcze nie pora wszak ich słońce wysoko, a zmierzch taki daleki, tylko, kiedy odchodzą umieramy wraz z nimi pozostając w cierpieniu,które nigdy nie gaśnie. Niech Cię przyjmą Anieli i przed Tron Najwyższego w bieli skrzydeł poniosą, gdzie słowami piosenek, wierszy, oraz haiku, nawet niebo roztańczysz- tylko tu, taka pustka została Dorotko. autor: Jadwiga Bujak -Pisarek Tylko zalogowani użytkownicy mog? czytać i dodawać komentarze |
Autor: Jadwiga Bujak-Pisarek
Dołaczył/ła: 18.05.2021 16:18:52 Miasto: - Data urodzenia: 1957-05-22 Zarejestruj się by mieć dostęp do wszystkich opcji serwisu. Inne teksty autora: To ten czas...
Święto ludzi pracy...
Nie pozwolili odejść...
Dzień za dniem układam...
Pierwsza bez Ciebie...
Szaro za oknem, dzień len...
Tyle się dzieje...
Moja wena...
Każde miejsce szepcze two...
Może tam piękniejsza jest...
Kiedy będziesz szedł...
» wszystkie teksty Informacje: » Tekst czytany był: 531 razy. » Dodano 7 komentarzy do tekstu. » Tekst lubi 8 osób. |
Użytkowników Online
![]() Brak Użytkowników Online ![]() ![]() |