Dołącz Do Nas
Zaloguj się by mieć dostęp do całości serwisu
Na forum:
|
Jul
06
2023 
|
Przecież to życie nabierało sensu
dodany przez Jadwiga Bujak-Pisarek o godz. 06:15:09 A
A
A
 Jakim słowem ją nazwać, jakim żalem przekonać by odeszła, nie czyniąc tak ogromnej boleści. I do kogo wysyłać prośby i obietnice, że gotowi jesteśmy swoje oddać istnienie. Nie przekonasz, nie kupisz, że to jeszcze nie pora wszak ich słońce wysoko, a zmierzch taki daleki, tylko, kiedy odchodzą umieramy wraz z nimi pozostając w cierpieniu,które nigdy nie gaśnie. Niech Cię przyjmą Anieli i przed Tron Najwyższego w bieli skrzydeł poniosą, gdzie słowami piosenek, wierszy, oraz haiku, nawet niebo roztańczysz- tylko tu, taka pustka została Dorotko. autor: Jadwiga Bujak -Pisarek Tylko zalogowani użytkownicy mog? czytać i dodawać komentarze |
Autor: Jadwiga Bujak-Pisarek
Dołaczył/ła: 18.05.2021 16:18:52 Miasto: - Data urodzenia: 1957-05-22 Zarejestruj się by mieć dostęp do wszystkich opcji serwisu. Inne teksty autora: Jakby wiedział że go potr...
Pomiędzy jednym a drugim ...
Na wzór Świętego Mikołaja...
To były małe dłonie umia...
Tylko echo powtarza wysta...
Coraz mniej twoich śladów...
Zawsze pod rękę...
Z końcem jesieni...
Przyjaciółka cisza...
Przychodzą znikąd...
Nasze przerwy pachniały c...
» wszystkie teksty Informacje: » Tekst czytany był: 747 razy. » Dodano 6 komentarzy do tekstu. » Tekst lubi 8 osób. |
Gości Online: 4