E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 05:54:31

Wraz ze wschodem słońca ziemię upiększają,
odcieniami złota i zapachem lata.
Piękne i nadobne, gdy noc z dniem się splata,
wznoszą długie szyje ponad maków zgrają. 
 
W polach i na łąkach z majestatem nieba,
rozniecają tęczę Heliosa promieniem,
gdy żółciutkie płatki echo świtu czesze,
a swawolny wietrzyk pieśń miłości śpiewa.
 
Sierpniem umajone ziarnem sypią wszędzie,
smakiem zachwycają każde podniebienie.
W odcieniach zieleni, na ziemskiej arenie,
oznajmiają ludziom jesienne orędzie.
 
Jak legenda głosi, Słonka dziewczę młode,
zakochana w bogu chciała go zobaczyć.
Ciekawością ludzką, ku jego rozpaczy,
wszystko przekreśliła, nawet swą urodę.
 
Od tamtego czasu, kiedy na wsi dnieje,
smukłe słoneczniki są dziewki przejawem,
która choć kochała – nachalnym spojrzeniem,
wniwecz obróciła szczęśliwości dzieje.
 
Kasia Dominik
zdj. Pixabay