Zaloguj się by mieć dostęp do całości serwisu
|
Aug
08
2022 |
Powrócić do punktu wyjścia
dodany przez Kasia Dominik o godz. 05:50:10 A
A
A
![]() Przemierzyła morza wszerz i pustynie wzdłuż, rozciągając chwile skradzione rzeczywistości. Przędła gwiazdy srebrzyste złotymi nićmi słońca i myślała, że umieranie byłoby piękniejsze, gdyby odnalazła swój adres na ziemi. Głosem z wnętrza znaczyła ślady okruchów dnia, by nocą odnaleźć drogę wiodącą do korzeni. Ponad i nade wszystko biegła czarnym szlakiem, który prowadził na szczyt, gdzie mogła łapać nieuchwytne. Wsłuchana w monolog krzyku z ciszą, niemiłosiernym wzrokiem mijała Świątek, prosząc o oddalenie kamienia milowego, by u kresu sił zdążyła otworzyć drzwi i przekroczyć próg domu. Kasia Dominik Obraz: Monika Luniak Tylko zalogowani użytkownicy mog? czytać i dodawać komentarze |
Autor: Kasia Dominik
Dołaczył/ła: 23.12.2019 16:10:52 Miasto: - Data urodzenia: - Zarejestruj się by mieć dostęp do wszystkich opcji serwisu. Inne teksty autora: Blask, który nie oślepia ...
Mimo wszystko mam marzeni...
Od kołyski ...
Walczę...
Dopinam czas na przedosta...
Nosimy ich w sercu...
W pokorze siła...
Zatrzymany...
Życie do wyłącznego użytk...
Z blizn wyrasta poezja ...
Wspomnienie noszące imię ...
» wszystkie teksty Informacje: » Tekst czytany był: 528 razy. » Dodano 3 komentarzy do tekstu. » Tekst lubi 1 osób. |
Użytkowników Online
|