E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

dodany przez Andrzej Iwanowicz o godz. 17:57:15

zdj. grafika gogle
 
 
Wiosenne kobiety są piękne i młode,
lecz ciągle zielone choć strojne w urodę.
Wciąż jeszcze pączkują i pną się do słońca,
choć kibić już kształtna i wizja gorąca.
By latem rozkwitnąć, zapachnieć nektarem
i kusić nadzieją, urokiem i czarem.

Lecz skarby największe co chodzą po ziemi
pełne seksapilu, to damy jesieni.
Owoc musi dojrzeć jak najlepsze wino,
żeby być kochanką, żoną i boginią.

Kobieto dojrzała imię twe namiętność,
drugie pożądanie, trzecie to przekleństwo.
Jesteś niczym opium kto raz cię spróbuje,
ciągle pragnie więcej, wciąż niedosyt czuje.

Jeśli chcesz miłości dzikiej i namiętnej,
poznać piekło, niebo i kręgi zaklęte.
Ona ci otworzy serce i ramiona,
ale bądź ostrożny bo możesz w nich skonać.

Są jeszcze śnieżynki o zimnym uśmiechu.
Dumne i wyniosłe jednak warte grzechu,
bo kiedy odtają nic ich nie powstrzyma.
Lecz to inna bajka, no i inny klimat