E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Barbara Mazurkiewicz o godz. 18:08:09

Od wiosny do jesieni,
przeżywam z nią zimę, gdy serce ogrzewa.
Taki wiersz drży w moich rękach –
rodzę, płodzę, by nie była złudna
lecz najpiękniejsza.
 
O miłości ma, czemu jesteś taka trudna -
nie lubisz pytań i nie znasz odpowiedzi.
Zanim poznałam twe imię i smak
wiedziałam co chcę dla ciebie zrobić,
pojąć tajemnicę.
 
Czemu pozwalasz się ranić kolejny raz  –
jesteś, jak rajski ptak przy chwytaniu.
Niech wszystko stanie się nowe -
nie zatrzymuj kogoś, kto nie umie kochać.
 
Daj nieszczęśliwej odejść
niech nie miota się biedna.
 
06.11.2019.
©BaMa
 
https://www.youtube.com/watch?v=2Vv-BfVoq4g