 
Zaloguj się by mieć dostęp do całości serwisu
 
 
| 
Mar
16
 2014 | Protekcja  dodany przez Barbara Mazurkiewicz o godz. 19:52:16  A A A  Rozsuń ciężkie chmury Panie, które wloką się tam, gdzie nikt już nie ma siły. Ziemia w szwach pęka z żalu – płacze czyjeś dziecię. Poślij chociaż jednego flesza. W domu wynajętym na kilka dekad krzyczy między grzmotami - jak długo jeszcze wytrzyma Panie? Jesteś taki tajemniczy i milczący - wystarczy związać koniec z końcem i uwolnić ze sznurka rozchybotany latawiec. Nie pozwól je kroić, udręki wycierać rękawem, umierać za pająka i na ciele zbierać pieczątki. 16 marca 2014 ®BaMa *zdjęcie - archiwum.allegro.pl http://www.youtube.com/watch?v=-_uZ4S7YAzs Tylko zalogowani użytkownicy mog? czytać i dodawać komentarze | Autor: Barbara Mazurkiewicz 
Dołaczył/ła: 17.04.2010 21:22:39 Miasto: LubaczówData urodzenia: 1954-07-05 Zarejestruj się by mieć dostęp do wszystkich opcji serwisu. Inne teksty autora:Gęsiareczka...
Koronkowe widzenie ...
Powierzenie ...
W ramach wyobraźni...
Po tamtej stronie powietr...
Podeptać ciszę...
Autoportret III...
Boso...
"Zagrody nasze widzi...
Mój Anioł Stróż w opałach...
Nie unikam myślenia o Tob... » wszystkie teksty Informacje: » Tekst czytany był: 2188 razy. » Dodano 10 komentarzy do tekstu. » Tekst lubi 8 osób. | 
| 
Użytkowników Online  Gości Online: 8 Brak Użytkowników Online  Nieaktywowany Użytkownik: 0  Najnowszy Użytkownik: ^Jadwiga Lowkis |