E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Jamazur69 o godz. 15:29:20

 
 
 
Kiedyś świat był jasny jak świt na dłoniach ojca.
Otwierał się lekko, jak okno w ciepłym lipcu.
Lśnił niewinnością, bielą kredy na szkolnej tablicy.
Odbijał się w oczach, co jeszcze nie znały łez.
Rozwijał się we mnie, jak trawa po letnim deszczu.
 
Krwią i czerwienią przyszło pierwsze zakochanie.
Ogniem paliło od środka, aż brakło słów.
Lśnienie ust, policzków, warg i oddechów.
Odważne, niepewne, a jednak całe moje.
Rozgrzewało noc, jak płomień niegasnącej świecy.
 
Kiedy teraz patrzę w lustro jesiennych dni,
okrywam się zielenią spokoju i dojrzewania.
Lekko unoszę pamięć, jak liść, co nie musi walczyć z wiatrem.
Odbarwia się ból, a pozostaje światło.
Rozświetlam drogę dalej swoim własnym kolorem.
 
 
©️Sławomir Lęga
Foto Ewa Anna DS