E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 21:19:44

 
Wersja poprawiona dzięki bezcennej pomocy Jadzi:
...
Przyjacielu dziękuję za każdy dzień,
za obecność, kiedy cień lęku
zasnuwał horyzont.

Że stoisz przy mnie,
podnosisz z upadku
na ścieżkach życia.

Proszę, bądź nadal światłem,
przewodnikiem,
pomagaj dostrzec dobro
tam, gdzie go brakuje.

Czuwaj nad krokami,
naucz spokoju i odwagi,
i nie opuszczaj, kiedy słabnę
pod ciężarem codziennych trosk.

Aniele, dziękuję.
Za to, czego nie widzę,
miłość, ciszę, w której jesteś.
************ 
Wersja pierwotna:
...
Przyjacielu dziękuję za każdy dzień,
za Twoją obecność, gdy cień lęku
zasnuwał horyzont myśli.
 
Za to, że stoisz przy mnie,
gdy ścieżki życia stają się kręte,
że podnosisz z upadku,
chociaż nigdy nie widzę Twoich dłoni.
 
Proszę, bądź nadal światłem,
przewodnikiem wśród mgły i mroku,
pomagaj dostrzegać dobro
tam, gdzie go brakuje.
 
Czuwaj nad krokami,
naucz spokoju i odwagi,
i nie opuszczaj, gdy słabnę
pod ciężarem codziennych trosk.
 
Aniele, dziękuję.
Za wszystko, czego nie widzę,
miłość, która nie przemija,
ciszę, w której Cię odnajduję.
 
Kasia Dominik
zdj. Pixabay