E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

dodany przez Argo o godz. 07:07:07

Przez całe życie, zawsze i wciąż jesteś tą,
która świeci we mnie jak poranne słońce.
Przez całe życie, zawsze i wciąż będziesz moją wiosną,
moim tęczowym mostem i piosenką, którą śpiewam.

Zabierasz mnie daleko
poza odległe granice wyobraźni.
Jesteś wieszczym snem, który się spełnia,
moim pocieszeniem.

Przez całe życie, zawsze i wciąż
będziesz dyrygentem w bytu symfonii,
moim własnym tematem miłości.
Przez całe życie, zawsze i wciąż
niewyśnione przeznaczenie
będzie podążało za Tobą do wieczności.

Przez każdą chwilę, cicho i wciąż
czuję Twój rytm jak puls słów,
które płyną przez moje wnętrze.
Przez każdą chwilę, cicho i wciąż
w Twoich wersach odnajduję
świat, który rodzi się z ciszy i światła.

Prowadzisz mnie łagodnie
przez przestrzeń, przez myśli, przez zmaganie.
Jesteś moją drogą wewnętrzną,
nagą prawdą bez imienia.

Przez całe życie, zawsze i wciąż
ty jesteś głosem, obecnym w milczeniu.
W każdym wersie, w każdej łzie —
jesteś obecna jak ogień w krzemieniu.
I nawet gdy zgaśnie czas —
zostaniesz w moim sercu nawet gdy mrok zastąpi blask.

A kiedy pieszczę w ciszy słowa
to Ty mnie prowadzisz
przez labirynt znaczeń i przemilczeń świata.
W kropli atramentu, w ciszy stron
jesteś tchnieniem istnienia —
Tyś jest tą, która nigdy nie zasypia.

Tworzysz mnie z wersów,
jak dzień ze słonecznych z promieni.
Jesteś moim natchnieniem bez końca,
bez początku, bez granic.

Przez całe życie, zawsze i wciąż
Ty jesteś źródłem, co wypływa z milczenia.
Z rozterek duszy, z niespokojnych snów —
tworzysz pieśń w niewidzialnym tchnieniu.
I nawet gdy zgaśnie czas,
zostaniesz we mnie — w wersie bezdechu, w bezczasie.

Zbychu Argolewicz
ilustr: własna


Chcących posłuchać zapraszam do mojego profilu na FB.