E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 00:07:37

Zanim wiatr zdmuchnie moje ślady z ziemi, 
puszczam w niepamięć noc owianą bólem 
i łzy cierpienia na życia pościeli. 
  
Przebaczam myśli i słowa nieczułe. 
Usuwam z serca zawistne spojrzenia. 
Zawierzam Bogu krzywdy poniektóre. 
  
Na białej kartce, którą dniu wydzieram, 
dziękuję niebu, list śląc do przeszłości 
tam, gdzie doznałam radości dekagram. 
  
Jeszcze na koniec, aby twarz rozwiośnić, 
naklejam znaczek pachnący nadzieją, 
że jak przeminę – słowik świt ogłosi. 
  
Kasia Dominik 
zdj. Pixabay