E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Jamazur69 o godz. 15:30:56

 
Nie widać skrzydeł, choć są w głębi ciała,
jak liść ukryty w drzewie przed wiosennym
słońcem — lecz drżą, gdy zadrży dzień codzienny,
gdy dusza pyta, czy już dojrzała.
 
Cisza je karmi, ciemność otulała,
lecz światło przyszło ruchem tak wewnętrznym,
że nawet cień stał się czymś niepotrzebnym,
jakby w nim iskra nieba się zachwala.
 
Nie wzlecisz nagle — wszystko ma swój moment,
lecz kiedy przyjdzie, nie będzie już lęku,
tylko oddech i łagodny bezruch.
 
A w nim zrozumiesz, że nie trzeba słomek,
żeby zbudować most ku nowemu dźwięku –
wystarczy jedno: skrzydło z cienia i tchu.
 
 
 
Autor Sławomir Lęga 
Foto Pixabay