E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 08:15:19

Na szklistym niebie rozpłakane chmury,
pachną jesienią, przesłaniając słońce.
Draperię ziemi roszą po raz wtóry
łzą niewstrzymaną.

Zieleń płowieje, krople z drzew spadają,
dni przemoknięte więdną każdej nocy.
Wiatr z mgłą się brata za mżawki kotarą,
by jasność zmroczyć.

Matka Natura siejąc perły deszczu,
żegna się z latem na przednówku września,
który uwieczni skryba w rzewnym wierszu,
i rdzawych pieśniach.

Taki to pejzaż jawi się w spojrzeniu,
kiedy za oknem dżdżysta jest pogoda.
Tęskność za latem doskwiera każdemu
nawet świat szlocha.
 
Kasia Dominik
monit: SI (oprac. J.L)