Artykuł: Zadumany Aniołek

Dołącz Do Nas

Zaloguj się by mieć dostęp do całości serwisu

Strona główna Wiersze Forum Wideo Konkursy Galeria Linki Kontakt

Na forum: Majówka z flagą i konstytucją♦1 Maja♦Urodziny Andrzej Iwanowicz♦"Wielkanoc u poetów" - Ogłoszenie wyników♦W A Ż N E!♦Konkurs- "Wielkanoc u poetów"♦WIERSZE, KTÓRE NIE LUBIĄ CZEKAĆ♦Haiku - Warsztaty Jadwiga Pławik♦1000 Rocznica Koronacji Bolesława Chrobrego♦JAK DODAĆ WIERSZ♦

Sep 22

2024

Zadumany Aniołek

dodany przez Barbara Sniezek o godz. 22:10:29

Na starym, cmentarnym, kamiennym cokole
naszym losem marnym przejął się Aniołek.
Nad kruchością życia zaczął rozmyślania,
oraz o sens bycia zadawał pytania.

Wokół niema cisza, tu tylko czas przeszły...
Blady płomyk znicza dla tych, co odeszli.
Smutek, zamyślenie, jesienna nostalgia...
A gdzie ukojenie? Czy ktoś to ogarnia?

Oni kiedyś byli, dążyli do czegoś.
O czymś wciąż marzyli,mieli w sobie miłość.
I wszystkie ich trudy poszły w zapomnienie?
To wszystko ułudy?... A gdzie wybawienie?

Nie smuć się, Aniele i rozłóż swe skrzydła,
dróg jest przecież wiele, kto umiał, to wybrał.
Spójrz na krzyż Chrystusa, w Nim nasza nadzieja,
tutaj znajdzie dusza przystań ukojenia.

Jego zmartwychwstanie jest wiary podstawą
i nasze zbawienie najważniejszą sprawą.
Wszak życie bez wiary, nadziei, miłości
nie ma dobrej miary, straci na wartości.

© Barbara Śnieżek
(Zdjęcie własne)

Tylko zalogowani użytkownicy mog? czytać i dodawać komentarze

Autor: Barbara Sniezek