Zaloguj się by mieć dostęp do całości serwisu
|
Jul
11
2024 |
Z największą pokorą
dodany przez Jadwiga Bujak-Pisarek o godz. 06:05:49 A
A
A
![]() podnosząc go z ziemi wyszeptałam Fiat* Z nadzieją, że tyle mi dasz ile zdołam unieść. Bezradność, płacz i niedowierzanie. Strach, jak ogień wypalał wnętrzności. Wtedy jak przyjaciel podnosiłeś skrzydła, chociaż świat się walił, dzień głosił niepewność. Dzisiaj chłonę zapach, słyszę szum, znowu wybiegam wzrokiem za horyzont. Tak Boże, tyle, ile zdołałam unieść. Autor: Jadwiga Bujak-Pisarek 11.07.2024r foto z własnej galerii * " fiat mihi - niech mi się stanie" Tylko zalogowani użytkownicy mog? czytać i dodawać komentarze |
Autor: Jadwiga Bujak-Pisarek
Dołaczył/ła: 18.05.2021 16:18:52 Miasto: - Data urodzenia: 1957-05-22 Zarejestruj się by mieć dostęp do wszystkich opcji serwisu. Inne teksty autora: Jakby wiedział że go potr...
Pomiędzy jednym a drugim ...
Na wzór Świętego Mikołaja...
To były małe dłonie umia...
Tylko echo powtarza wysta...
Coraz mniej twoich śladów...
Zawsze pod rękę...
Z końcem jesieni...
Przyjaciółka cisza...
Przychodzą znikąd...
Nasze przerwy pachniały c...
» wszystkie teksty Informacje: » Tekst czytany był: 311 razy. » Dodano 5 komentarzy do tekstu. » Tekst lubi 5 osób. |
Użytkowników Online
Gości Online: 13Brak Użytkowników Online Nieaktywowany Użytkownik: 0 Najnowszy Użytkownik: ^Jadwiga Lowkis
|