E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 06:16:20

Śnię, że fruwam wysoko, w chmurach.
Skrzydła mnie niosą, jakbym była ptakiem.
We włosach czuję wiatr, na twarzy słońce.
W powietrzu jestem piórem anioła.
 
Nad górami krążę, nad oceanami płynę,
bez granic, bez przeszkód – jak orzeł.
Wznoszę się wyżej, niż wzrok sięga,
do krainy, gdzie grawitacja nie istnieje.
 
Śnię, że śpiewam w rytm deszczu.
Spaceruję bulwarem obłoków.
Ulatuję ponad ziemskie tęsknoty,
ku srebrzystości w aureoli gwiazd.
 
Zaopiekowana nocną ciszą nowiu,
przemierzam nieodkryte rewiry.
Nadzieją i marzeniem się karmię
w nieskalanym tonie szczęścia.
 
Kiedy się budzę, spadam na ziemię.
Przestaję być ptakiem, tracę skrzydła.
Jednak w duszy nadal pozostaję orłem,
a serce ciągle bije pulsem wolności.
 
Kasia Dominik
zdj. Pixabay