E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 05:18:03

W ciemnościach czasu skryte,
losu nieznane ścieżki.
To, co się stało, może być straszne,
lecz najstraszniejsze* to, co w mrokach ginie.
 
Wymarzone dni nieżywe,
cienie marzeń nieodkryte,
tam, gdzie życie nie nadejdzie,
tam strach zrodzi postać w pustce tkwiącej.
 
Bo choć minione mogą mrozić,
a wspomnienia duszę gryzą,
to najgorsze, gdy życie zastyga,
w stagnacji czasu, gdzie marzenia giną.
 
Lęk tkwi w tych, co nigdy nie były,
w tych co się nie odważyły,
bo strach to cień, co wciąż krąży,
tam, gdzie życie nie zaświeciło.
 
Lecz przyjmij losu tańczący wiatr,
że to, co się stało, mimo grozy,
lepsze od mroków, co nie zagościły,
w sercu, gdzie marzenia snują swe opowieści.
 
Kasia Dominik
zdj. Pixabay