Zaloguj się by mieć dostęp do całości serwisu
|
May
21
2024 |
Na ławce w parku przycupnęła nadzieja
dodany przez Kasia Dominik o godz. 04:59:39 A
A
A
![]() Dni bez nadziei to stracone chwile, wiosenne drzewo pozbawione liści. Niepewność jutra nigdy nie przeminie, jeśli w człowieku złowroga myśl gości. Pogoda ducha jest jak blask księżyca, który rozświetla ciemności o świcie. W struchlałym sercu ufnością zakwita, by zło pokonać, które życie gniecie. Optymizm słowa dodaje otuchy i nie pozwala upaść na kolana. Przyjaznym gestem, choćby z dłoni cudzych, leczy zwątpienie i smutek oddala. Bo wiara w jutro jest jak złote runo, gdy ją posiądziesz, mury lęków runą. Kasia Dominik zdj. Pixabay Tylko zalogowani użytkownicy mog? czytać i dodawać komentarze |
Autor: Kasia Dominik
Dołaczył/ła: 23.12.2019 16:10:52 Miasto: - Data urodzenia: - Zarejestruj się by mieć dostęp do wszystkich opcji serwisu. Inne teksty autora: Unikając śmierci odrzucił...
Dopinam czas na przedosta...
Nosimy ich w sercu...
W pokorze siła...
Zatrzymany...
Życie do wyłącznego użytk...
Z blizn wyrasta poezja ...
Wspomnienie noszące imię ...
Kiedy niebo płacze ziemia...
Kiedy jesień rdzawi liści...
Sierpniowa noc bez gwiaz...
» wszystkie teksty Informacje: » Tekst czytany był: 494 razy. » Dodano 5 komentarzy do tekstu. » Tekst lubi 3 osób. |
Użytkowników Online
Gości Online: 2Brak Użytkowników Online Nieaktywowany Użytkownik: 0 Najnowszy Użytkownik: ^Jadwiga Lowkis
|