E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 05:35:46

Własnym życiem
piszę mowę pogrzebową każdego dnia,
liściem na wietrze.
 
Podobno zdążę
zostawić testament,
zanim ostatnie słowo wsiąknie w białość kartki
tchnącej górami.
Skowronek już śpiewa,
wiśnia szkli się w sadzie.


Brzoza i dłonie
drewnieją wsłuchane w pióro.
Zwęglone źrenice
może przyniosą sen na chwilę,
długi.
 
Dziurawe niebo z biegiem lat
pewnie nie zapłacze. Nie będzie się droczyć
ze słońcem. W lutym obrodzą
papierówki,
 
zerwę jedną. Wcześniej
świt stanie w płomieniach
beze mnie.
 
Kasia Dominik
zdj. Pixabay