E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 02:48:41

W sztywnej ramie narracji
nieznajoma z rzęsami do ziemi
prowadzi w łona kanion
zamglone neony spojrzenia.
 
Następnie – pełna ziarna
rumieni się i chrupiąca
wsiąka w siebie księżyc
i babie lato przednówka.
 
Wzdłuż talii gibkiej klepsydry
na ciele aksamitnej nocy
koty spadają na pępek
jak źrenic zroszone krople.
 
Przeglądają się w niej gołębie,
bielsze od płatków śniegu
i róży się kolce odcisnęły
chwytając ławicę milczenia.
 
Aż po brzegi w łące,
w dzień odchodzi miękko,
a sen przemierza kręgosłup
krynicą ciszy pod spodem.
 
Zatem nieznajoma ma blond
włosy. W nich rodzi się czule
żółty motyl bezgłosu pod chudą dłonią.
 
Kasia Dominik
zdj. Pixabay