E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 01:53:38

Kiedy zamykam zemdlone oczęta,
uciekam w myślach do krainy śnienia
tam, gdzie świadomość rozumu nie sięga,
a wyobraźnia skrzydła rozpościera.
 
To mój Ararat, miejsce odrodzenia,
w którym mieszkają szczęście i beztroska
i miłość matki, która łzę ociera,
gdy pod powieką źrenica zbyt szklista.
 
Pamiętam pełnię, podczas której byłam
małą dziewczynką w niebieskiej sukience.
Kosmyk blond włosów opadał mi z czoła,
kiedy biegłam po zielonej łące.
 
Słońce perliście świeciło nade mną,
kwiaty pachniały dziecięcą radością.
Dzień wespół z nocą tkały wizję piękną –
chwil przepełnionych ciała zdrowotnością.
 
Szkoda, że było to tylko złudzenie.
Moment zadumy nad tym co straciłam,
lecz póki niebo świtem błękitnieje
będę walczyła o życia kardiogram.
 
Kasia Dominik
zdj. Pixabay