E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 03:10:17

Ostatnie liście opadają z drzewa,
czerwienią, żółcią ziemię otulają.
A ty, ja, a my słuchamy jak śpiewa
ptak o miłości z niezachwianą wiarą.
 
Dobrze pamiętam zapach tej jesieni,
gdy po raz pierwszy spotkałam cię w parku.
Wówczas byliśmy bardzo poruszeni
kwiatem mimozy kwitnącym po zmroku.
 
W dłoni trzymałeś kartkę i ołówek,
słów kilka chciałeś napisać od serca,
lecz gdy spojrzałeś jak z gwiazd przyszłość wróżę,
rzekłeś nieśmiało: duszą mą rozpieszczasz.
 
I noc rozbłysła dnia promienistością,
arkadią doznań młodzieńczych uniesień.
Księżyc zanucił serenadę głośno,
gdy ja, ty, gdy my wzbiliśmy się w przestrzeń.
 
Miłe to chwile rozburzonych wspomnień,
mających kolor szeptu twego głosu.
Kwiatu mimozy nigdy nie zapomnę,
kiedy przeminę chcę go znowu poczuć.
 
Kasia Dominik
zdj. Pixabay