E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 03:26:26

Pod parasolem pochmurnego nieba,
kiedy z obłoków diamenty spadają,
zwiędnięty listek ziemię rozwesela,
zmieniając barwy z zielonej na szarą.
 
Półnagie drzewa w cichości poranka,
budzą do życia zardzewiałe myśli,
bym mogła wreszcie powrócić z daleka –
zatańczyć w deszczu, w rytm kropel kapryśnych.
 
Na przekór zimnu w duszy czuję ciepło,
iskierki, które serce rozpalają.
I nawet mglistość, rozciągnięta nadto,
mnie nie zasmuci, bo jestem szczęściarą.
 
Posępne twarze ludzi bez imienia,
omijam łukiem, biegnąć w stronę słońca
tam, gdzie o świecie jasność się przedziera
przez chmur gąbczastość, którą z powiek strącam.
 
Choć świat się topi w melancholii czasu,
a noc rozrasta, gdy dzień traci zasięg,
to moje nogi biegną po omacku
przywitać jesień, jej walorów szereg.
 
Kasia Dominik
zdj. Pixabay