E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 03:25:48

Kiedy za oknem czyżyk świt zwiastuje,
spoglądam w niebo podziwiając rewię,
dnia przebudzenie w złocistej kapsule
i gwiazd blednięcie, tam gdzie księżyc drzemie.

Wówczas powracam pamięcią do chwili,
w której byliśmy tacy zakochani.
Wiatr nam wtórował, rześki i skwapliwy,
wokół pachniało polnymi ziołami.

Nad brzegiem rzeki miłość mi wyznałeś,
gdy nieopodal słychać było świerszcze.
Wierzba płacząca snuła nocny tałes*,
rzeźbiąc marzenia piękne i pocieszne.

A gdy zniknąłeś, serce moje zwiędło,
duszę okryła nostalgii zasłona.
W oczy zajrzało samotności widmo.
Pragnęłam tylko zacząć żyć od nowa.

Teraz pojęłam, gdzie błąd popełniłam,
dlaczego bliskość, która nas łączyła,
zgasła przed czasem. Zgubiłam talizman,
skrywany grosik w kokonie motyla.

Jednak wciąż ufam, że będę szczęśliwa,
że jeszcze poznam ciepło przytulenia.
Bo gdy się wierzy, przyszłość nawet tkliwa,
sprawi, że tęskność smutku nie rozsiewa.




Kasia Dominik
zdj. Pixabay
* Tradycyjny żydowski szal modlitewny.