E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 03:01:30

W letniej zieleni błękitem skąpanej,
tam gdzie rzeczułka rozkłada ramiona,
stałam bez ruchu, ze snu wybudzona,
kiedy przybiegłeś z chabrami nad ranem.
 
Perlistość rosy łzami się mieniąca,
w odbiciu nieba łąki malowała.
A pośród maków koniczyna mała,
podszczypywała psotnego zająca.
 
Po środku pola cytrynek złocisty
przysiadł na maku wsłuchany w szum wiatru.
Myślał, że zdoła dokonać wyboru,
komu dostarczyć zakochane listy.
 
W takim klimacie zadałam pytanie:
czemuż mój miły wymachujesz dłonią?
Czyżbym nie była twoją wymarzoną,
przeto zebrałeś łzy leżące w trawie?
 
Kimże Ci jestem? Ulotnością chwili,
w której dotknąłeś ust niepokalanych?
A może liściem kojącym mgieł rany,
kiedy w spojrzeniu dąb stary się chyli?
 
I nawet zioła się zastanawiają,
skąd są pieszczoty, którymi mnie raczysz
tuląc promienie skrzydłobarwnej tęczy,
zaklętej w deszczu będącym mimozą.
 
Nazbyt za wiele rozpalonych zmysłów
zwiędło przed czasem w brzmieniu cykad świerszczy.
Choć będę tęsknić – byłeś moim pierwszym –
odejdę w ciszę, gdy ruszysz na połów.
 
Te wszystkie kwiaty zerwane na łące
uwiecznię w wierszu o zapachu lata,
na krańcu wspomnień, które sen oplata
i będę czekać, tam gdzie gwiazd tysiące.
 
Kasia Dominik
obraz: Monika Luniak