E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 06:46:42

Dlaczego w świecie tak mało człowieka,
który nie pędzi za zbytkiem doczesnym?
Jak długo można na skowronka czekać,
skoro na drzewach nie widać wciąż wiosny.
 
Ile musimy znieść jeszcze cierpienia,
aby zrozumieć, że tracimy siebie?
Przeto nadzieja niewiele pozmienia,
jeśli stchórzymy, gdy bliźni w potrzebie.
 
Ludzkość umiera w krwawej znieczulicy,
nie umie myśleć i odczuwać szczęście.
Ziemska wataha woli jeno liczyć
srebrniki zdrajcy ciułane naprędce.
 
To też boleję nad rodem Adama,
który zaniechał miłować pokorę.
Zagłada bliska, a godność zszargana,
kiedy martwica miłosierdzie kole.
 
I tylko patrzeć, jak piekło otworzy
drzwi do przyszłości pozbawionej Boga.
Gdy tak się stanie, zabrzmi głos rozpaczy,
bo wtem wybije godzina złowroga.
 
Wszystko przestanie nosić dobra znamię,
a śmiertelników pandemonium[1] wsiąknie.
Lecz jeśli prośby będą wysłuchane,
być może wtedy znowu będzie pięknie.
 
Kasia Dominik
zdj. Pixabay