E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 06:27:46

Na snu powiekach, tam gdzie ból zamieszkał,
ukryłam serce zadziornej dziewczyny.
Zadziornie stąpam po nieznanych ścieżkach
szukając ciepła w ramionach matczynych.
 
Ci, co mnie znają, wiedzą  doskonale,
że jestem cicha – pokornego serca,
ale gdy trzeba, wspinam się na skale,
by ujrzeć prawdę, która kłam uśmierca.
 
Bywa dość często że w ferworze myśli,
kiedy na niebie srebrna luna świeci,
uwieczniam słowo, które nie pomieści
magnificencji pocałunku śmierci.
 
Jestem jak ciemność, mroczna w gwiazd jasności,
raz zwykłą sójką, innym razem orłem.
Wiem przeto dobrze, jak cierpienie znosić,
by nie być chwastem rosnącym pod płotem.
 
Kroczę przez życie pokornie i dumnie,
znam swoją misję – więcej nie domniemam.
Wielu mnie słucha, ale nie rozumie,
tak jak Zbawiciel, który dał mi biogram.
 
Być może kiedyś, ktoś spojrzy w me oczy,
wówczas zrozumie, że mam gen przetrwania.
Teraz zamilkam, aby sen proroczy
nie odkrył nigdy, tego co zatajam.
 
Kasia Dominik
zdj. Pixabay