E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 06:43:36

Wspominam lato, gdy byliśmy
tacy szczęśliwi,
rozmiłowani,
sobie pisani.
I żywię ufność nadziejnie,
że którejś jesieni przytulisz tęskne ramiona.
Dniami i nocami
twych ust szukam –
wiosną,
kiedy sady kwitnieją
i zimą,
gdy białość spowija na wpółsenny nieboskłon
moją nostalgią.

Wspominam wiosnę, te godziny,
w których szeptałeś,
że już na zawsze,
że tylko razem,
nigdy osobno, choćby i
przeciwności losu kpiły tkając nić rozłąki.
Młodzieńczą struchlałość,
pomna na chwile
jakiem
drzewiej w nieprzytomności
doznała,
w sercu ukrywam, by dusza już nie usychała,
jak kwiat bez wody –
jak ja bez ciebie.


Kasia Dominik
Obraz: Monika Luniak