E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 06:04:35

Kiedy odszedłeś złamałeś mi serce,
zamknąłeś w smutku rozdzierając duszę.
Dla Ciebie byłam chwilą – niczym więcej,
nigdy na zawsze, nigdy nie na dłużej.
 
Dałeś mi szczęście, dałeś i cierpienie,
zapach jaśminu i purpurę zorzy.
Pozostawiłeś żałość, która drzemie
w źrenicy oka, gdy ból tęskność mnoży.
 
Byłeś mi wszystkim, podarkiem od Boga,
rosą na łące rozkwitnioną wiosną.
Ciepłem płomienia, kiedy zima sroga
i rannym ptaszkiem śpiewającym głośno.
 
Teraz w zaciszu czarnej melancholii,
topię wspomnienia, by zapomnieć myśleć,
by nie odczuwać, jak rozłąka boli
i wskrzesić „jutro”, poskramiając boleść.
 
Być może kiedyś jeszcze się spotkamy,
wówczas zrozumiesz, że straciłeś miłość.
Zgubiłeś drogę mając pod stopami
różaną przyszłość, piękną i na wieczność.
 
Kasia Dominik
obraz: Monika Luniak