E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 05:31:18

Kiedy musiałam pożegnać się z Tobą,
tęskniłam nawet, kiedy byłaś obok.
Już czas najwyższy zacząć żyć od nowa –
pamięć zachować.
 
Noce kostnieją, dni wloką się cieniem,
a ja w zadumie z bolesnym kwileniem,
wspominam Basię - nadal jestem w trwodze.
Dopomóż Boże!
 
Kochana Basiu, kiedyś się spotkamy
w krainie szczęścia. Niebo pod nogami
wówczas rozkwitnie, jak jaśmin na wiosnę –
sny to radosne.
 
Może nie teraz, może za lat naście,
znów usiądziemy przy wspólnym toaście.
I napiszemy elegię miłości,
która się ziści.
 
Kasia Dominik
zdj. archiwum rodziny