Dołącz Do Nas
Zaloguj się by mieć dostęp do całości serwisu
Na forum:
|
Nov
12
2022 
|
Doba i wieczność
dodany przez Kasia Dominik o godz. 05:54:14 A
A
A
 Rano czytam twoją twarz w oknie pod drzwi podkładam poduszkę zdejmuję uczucia i rozstawiam pustkę po kątach W południe zapominam być dla wszystkich wyjątek z krótkim rękawkiem reguły podnoszę pijaną materią bez liczby atomowej jądra O zmierzchu zdrapuję tlen z sufitu włączam przepaloną żarówkę otwieram czarny notes i próbuję nie utopić się w długopisie Przed pełnią wchodzę na drogę donikąd otrzepuję pył dnia zakładem piżamę dla innych siebie zostawiając w zdaniu bez kropki Przecieram szybę na zewnątrz świt w pełni przytulam odbicie zastygam wróciłeś Kasia Dominik zdj. Pixabay Tylko zalogowani użytkownicy mog? czytać i dodawać komentarze |
Autor: Kasia Dominik
Dołaczył/ła: 23.12.2019 16:10:52 Miasto: - Data urodzenia: - Zarejestruj się by mieć dostęp do wszystkich opcji serwisu. Inne teksty autora: Od kołyski ...
Walczę...
Dopinam czas na przedosta...
Nosimy ich w sercu...
W pokorze siła...
Zatrzymany...
Życie do wyłącznego użytk...
Z blizn wyrasta poezja ...
Wspomnienie noszące imię ...
Kiedy niebo płacze ziemia...
Kiedy jesień rdzawi liści...
» wszystkie teksty Informacje: » Tekst czytany był: 363 razy. » Dodano 2 komentarzy do tekstu. » Tekst lubi 2 osób. |
Gości Online: 4