E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 05:17:27

Nie potrzebuję nadziejnej zieleni,
żeby co piękne zatrzymać w pamięci.
Wody sodowej, która w głowie mąci,
żeby co złudne, w prawdziwość zamienić.

Nie dla mnie chwała, majestat w przestrzeni,
słowa uznania, glorie dookoła.
Oddam od zaraz, wszystko to, co zdołam
chwycić w dwie ręce, gdy świt się zrumieni.

Półsenny umysł otworzę szeroko,
żeby w duszy wskrzesić rozproszone dźwięki,
którymi karmię niedomknięte oko.
Wówczas poczuję swobodę poezji.


Kasia Dominik
zdj. Pixabay