Artykuł: Wtedy drzewa nuciły razem z nami

Dołącz Do Nas

Zaloguj się by mieć dostęp do całości serwisu

Strona główna Wiersze Forum Wideo Konkursy Galeria Linki Kontakt

Na forum: Majówka z flagą i konstytucją♦1 Maja♦Urodziny Andrzej Iwanowicz♦"Wielkanoc u poetów" - Ogłoszenie wyników♦W A Ż N E!♦Konkurs- "Wielkanoc u poetów"♦WIERSZE, KTÓRE NIE LUBIĄ CZEKAĆ♦Haiku - Warsztaty Jadwiga Pławik♦1000 Rocznica Koronacji Bolesława Chrobrego♦JAK DODAĆ WIERSZ♦

Oct 31

2022

Wtedy drzewa nuciły razem z nami

dodany przez Jadwiga Bujak-Pisarek o godz. 06:51:51

a my, jak gdyby świat się nie kończył -
dzisiaj dwa znicze ogrzewam w dłoniach.
Grób pogłębiony, teraz to wiem,
że drugie miejsce oczekiwało.

Wierzby przydrożne łączą się w smutku
dzisiaj jak gdyby głośniej płakały.
Nie widzą ciebie tylko samotność,
długie gałązki leżą na ziemi - szukają śladu.

Ponad cmentarzem łuna się ściele,
tysiące modlitw niesie do nieba
I nadal wierzę, że pośród chmur
prowadzi droga na końcu której...

Zimno mi, ciało krzyczy cierpieniem,
grymas na twarzy, spojrzenie szuka,
a w środku ból i płacz bezgłośny.

autor: Jadwiga Bujak-Pisarek
31.10.2022r

Tylko zalogowani użytkownicy mog? czytać i dodawać komentarze

Autor: Jadwiga Bujak-Pisarek