E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 05:23:41

Nim zdążyłam otworzyć oczy,
sen ułożył się we mnie
i trwał - rozmawialiśmy:

- Czym zaskoczy dzień ten mnie? -
pytałam. - Czy niedołęga stanie się błogosławieństwem?
Czy strach wreszcie zejdzie z ramienia i zostawi w spokoju?
Czy pokocham któryś z moich błędów?

A sen odpowiedział:
- Czy chcesz piękna w prostocie?

- Jak długo będę walczyć z egoizmem,
skoro mam kochać bliźniego jak siebie samego?

A sen odpowiedział:
- Czy chcesz piękna w prostocie?

- Być może
kiedyś udowodnię, że kiedy zaniedbuję,
daję wolną rękę - przestrzeń
na wypełnienie płuc
najzdrowszym pierwiastkiem chemicznym.

- A może roztargnienie pomoże mi w odnalezieniu drogi
do siebie? Skądinąd radość i szczęście - powinowactwo
- siejąc wiatr, nie muszę zebrać burzy, a ziarno: mnie
dla innych.

- Czy jeśli oddam ostatnią sukienkę,
syndyk ogłosi bankructwo dobrobytu,
którego nie mam? I czy pojawi się nauczyciel,
jeśli dziecko mieszkające we mnie będzie gotowe?

Nie pokłonię się zazdrości, nie zawiążę jej sznurówek.

Z przebaczeniem powitam kolejną sekundę,
najpiękniejszy dar niebios - z miłością
do tego świata; tamten poczeka.
A ja opowiem, dlaczego jeszcze żyję, skoro już nie powinnam:
- Czy to wszystko i więcej na bilecie, który dostałam od Boga?

A sen odpowiedział:
- Chcę się z tobą budzić.




Kasia Dominik
zdj. Pixabay