Zaloguj się by mieć dostęp do całości serwisu
|
Jun
11
2022 |
Tak
dodany przez Jadwiga Bujak-Pisarek o godz. 06:00:24 A
A
A
![]() Ktoś mi ciebie podarował, jak największy skarb. Słuch wyostrzył, wzrok odsłonił, wzmocnił odczuwanie. Ktoś mi z tobą iść nakazał, jak z dobrym aniołem, który chwilach samotności cicho szepcze jestem. I zostawiam ślady stóp, często całkiem sama nawet w tłumie - czuję ich obecność. Jednak kiedy na ramionach krzyż ogromnie ciąży, to Ty Opatrzności moja duszę leczysz wierszem. Autor: Jadwiga Bujak-Pisarek Tylko zalogowani użytkownicy mog? czytać i dodawać komentarze |
Autor: Jadwiga Bujak-Pisarek
Dołaczył/ła: 18.05.2021 16:18:52 Miasto: - Data urodzenia: 1957-05-22 Zarejestruj się by mieć dostęp do wszystkich opcji serwisu. Inne teksty autora: Jakby wiedział że go potr...
Pomiędzy jednym a drugim ...
Na wzór Świętego Mikołaja...
To były małe dłonie umia...
Tylko echo powtarza wysta...
Coraz mniej twoich śladów...
Zawsze pod rękę...
Z końcem jesieni...
Przyjaciółka cisza...
Przychodzą znikąd...
Nasze przerwy pachniały c...
» wszystkie teksty Informacje: » Tekst czytany był: 587 razy. » Dodano 6 komentarzy do tekstu. » Tekst lubi 3 osób. |
Użytkowników Online
Gości Online: 7Brak Użytkowników Online Nieaktywowany Użytkownik: 0 Najnowszy Użytkownik: ^Jadwiga Lowkis
|