Zaloguj się by mieć dostęp do całości serwisu
Jun
03
2022 |
Epitafium życia
dodany przez Kasia Dominik o godz. 05:05:34 A
A
A
![]() W zaprzeszłym życiu gdzieś umknęło szczęście, kiedy myślałam, że cud się wydarzy. Tylekroć chciałam, aby zasiać więcej ziarna nadziei, bym mogła wciąż marzyć. Kiedy wspominam dni, które nie wrócą, podążam słowem przez mosty spalone. W duszy spopielam łzy zdławioną nutą i niczym rycerz, staję w ich obronie. Bolesnej rany, sączącej i kruchej, jednak nie zdołam ukryć na dnie serca. Dlatego błagam, by więcej nie musieć, o trzeciej w nocy rozrywać różańca. Kasia Dominik zdj. Pixabay Tylko zalogowani użytkownicy mog? czytać i dodawać komentarze |
Autor: Kasia Dominik
Dołaczył/ła: 23.12.2019 16:10:52 Miasto: - Data urodzenia: - Zarejestruj się by mieć dostęp do wszystkich opcji serwisu. Inne teksty autora: Wspomnienie tkane uśmiech...
Powiedzieć koniec to za m...
Próżność...
Tak zwany świat...
Pocałunek dnia z nocą...
Miejsce, które otula rami...
Najważniejsze, aby wracać...
Być i pozostać sobą...
Kiedy usta się uśmiechają...
Urodziny Basieńki –...
Wielką mi uczyniło poezję...
» wszystkie teksty Informacje: » Tekst czytany był: 561 razy. » Dodano 2 komentarzy do tekstu. » Tekst lubi 1 osób. |
Użytkowników Online
![]() Brak Użytkowników Online ![]() ![]() |