E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 06:06:21

Miłość jest darem nieba, nadużyta - piekła*.
Ciepłotą serca koi, oziębłością rani,
gdy pośród cierni życia występkiem wycieka,
kalecząc nieszczerością wypuszczaną z dłoni.

Kiedy zakwita fiołkiem w jesiennym ogrodzie,
twarz rozpromienia uśmiech - oczy żar płomienia.
Słowa dostają skrzydeł, dryfując po wodzie
namaszczonej czułością, która wszystko zmienia.

Umie osuszyć myśli, gdy dzień zapłakany,
ukołysać zwątpienie nocą posrebrzaną.
Rozwesela tęsknotę w gwiazdach nienazwanych,
by na skraju księżyca stać się złotą łanią.

Lecz gdy nazbyt gorąca, w uczuciach niestała,
sponiewierana manią, kłamliwa w zapędach,
rozsiewa spustoszenie - hańba to, nie sława!
Czyn godny potępienia w Tartaru odmętach.

Szkwał nieporozumienia rozbudza żałości,
w nienastałych porankach gorzkich łez przybywa.
W bezpowrotnych wieczorach modli się bezgłośnie,
by piekielne ramion popękały w trybach.

Wszak prawdziwa namiętność jest jak biały gołąb,
siada na parapecie z mieszkiem pełnym marzeń.
Zaś gorejąca żądzą, wskrzesza strach wokoło,
wbijając kły agresji w wiosenne pejzaże.

Ta jedyna i ufna przywraca nadzieję,
z kolei nienawistna zdradziecko poddusza.
Dlatego warto poznać mroczne czarta dzieje,
aby pachniało różą na zielonych wzgórzach.

* Cyt. Zygmunt Krasiński, Utwory młodzieńcze (1825-1832).

Kasia Dominik
zdj. Pixabay