Dołącz Do Nas
Zaloguj się by mieć dostęp do całości serwisu
Na forum:
|
Jan
17
2022 
|
Pandemia
dodany przez Jadwiga Bujak-Pisarek o godz. 08:54:12 A
A
A
 Pomrukują stare drzewa, szepczą niewyraźnie, w modlitewnym pochyleniu przygarbione krzewy. Ślady znikły, jakby nagle zagubiły drogę, życie, które tu tętniło i gwar latorośli. Smutny obraz umierania, czas grozą maluje i zamyka w ramy Dworu, co straszy przez lata. Wtopiony w to miejsce, jak serce do ciała - żadnych barw, oddechów, zostawionych myśli. Dym i mgła resztki zarazy zanuża w niebycie, pusty dół po rwącej rzecze usycha z pragnienia. Suche resztki traw pełzaniem jeszcze poszukują, perz i oset, powój, kąkol wystawiają kły. Autor: Jadwiga Bujak-Pisarek 17.01.2022r fot: tapeciarnia.pl Tylko zalogowani użytkownicy mog? czytać i dodawać komentarze |
Autor: Jadwiga Bujak-Pisarek
Dołaczył/ła: 18.05.2021 16:18:52 Miasto: - Data urodzenia: 1957-05-22 Zarejestruj się by mieć dostęp do wszystkich opcji serwisu. Inne teksty autora: Epifania...
O czym szepcze noc bezsen...
Adamie...
Po stokroć powtarzane...
Drogo moja...
Popatrz słońce budzi nowy...
Poranionymi stopami...
Dzisiaj tu jutro tam...
Pusto tu bez ciebie ...
Czy to już jest uzależnie...
I bądź moją myślą przewod...
» wszystkie teksty Informacje: » Tekst czytany był: 362 razy. » Dodano 4 komentarzy do tekstu. » Tekst lubi 3 osób. |
Gości Online: 5