Zaloguj się by mieć dostęp do całości serwisu
Jan
17
2022 |
Pandemia
dodany przez Jadwiga Bujak-Pisarek o godz. 08:54:12 A
A
A
Pomrukują stare drzewa, szepczą niewyraźnie, w modlitewnym pochyleniu przygarbione krzewy. Ślady znikły, jakby nagle zagubiły drogę, życie, które tu tętniło i gwar latorośli. Smutny obraz umierania, czas grozą maluje i zamyka w ramy Dworu, co straszy przez lata. Wtopiony w to miejsce, jak serce do ciała - żadnych barw, oddechów, zostawionych myśli. Dym i mgła resztki zarazy zanuża w niebycie, pusty dół po rwącej rzecze usycha z pragnienia. Suche resztki traw pełzaniem jeszcze poszukują, perz i oset, powój, kąkol wystawiają kły. Autor: Jadwiga Bujak-Pisarek 17.01.2022r fot: tapeciarnia.pl Tylko zalogowani użytkownicy mog? czytać i dodawać komentarze |
Autor: Jadwiga Bujak-Pisarek
Dołaczył/ła: 18.05.2021 16:18:52 Miasto: - Data urodzenia: 1957-05-22 Zarejestruj się by mieć dostęp do wszystkich opcji serwisu. Inne teksty autora: To ten czas...
Święto ludzi pracy...
Nie pozwolili odejść...
Dzień za dniem układam...
Pierwsza bez Ciebie...
Szaro za oknem, dzień len...
Tyle się dzieje...
Moja wena...
Każde miejsce szepcze two...
Może tam piękniejsza jest...
Kiedy będziesz szedł...
» wszystkie teksty Informacje: » Tekst czytany był: 333 razy. » Dodano 4 komentarzy do tekstu. » Tekst lubi 3 osób. |
Użytkowników Online
![]() Brak Użytkowników Online ![]() ![]() |