E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

dodany przez Barbara Sniezek o godz. 23:49:32

jestem puchem na wietrze niesionym
dalej niż błękit
rozmarzam się jesienią
ze źródła tęsknot piję
 
w zmienności uczuć
przekroczyć próg nadziei
uwierzyć sercem
zanim powiesz kocham
 
rozkodowane marzenia
człowiek na całe życie
blisko coraz bliżej
największa tajemnica
 
rzeka dwóch serc
łzy szczęścia
jak dzikie wino
cieszmy się chwilą
 
rozsypane wspomnienia
na skraju podróży
czas zamknąć drzwi za sobą
zostawiam światło w oknie
 
powrócę echem…
 
© Barbara Śnieżek
08.06.2020
/Wersy tego wiersza są tytułami książek z mojej domowej biblioteki /
 
Wpisuję ten wiersz powtórnie, bo chcąc dopisać pod spodem wyjaśnienie, zamiast "edytuj" wcisnęłam niechcący "usuń". Przepraszam! Jeśli w jakiś sposób da się odzyskać ten wiersz usunięty razem ze wszystkimi komentarzami, które były, to bardzo proszę go wstawić powtórnie. Przepraszam za kłopot.  Na początku specjalnie nie dopisałam wyjaśnienia, czekając na reakcję.  To była taka zabawa zaproponowana na Facebooku. :) Dziękuję i pozdrawiam. Barbara