E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

dodany przez Barbara Mazurkiewicz o godz. 19:18:22

Dwa razy los splótł nam drogi –
wędrowiec ze słowem Bożym
i dziewczę w białej sukience
ścieląca kobierce z płatków róż.
 
Czas zmienił odzienie, odcisnął ślad.
Wspomnienie o dzikiej róży to skarb -
z westchnieniem spoglądam wstecz.
Chyli się Barka, wieje sztormowy wiatr.
 
Skruszyłeś niejedno serce –
wciąż przypominasz się światu
o Święty, w Księdze Życia co należy
po złotych i błękitnych stepach nieść.

I chociaż los okazał swój wzgląd -
mimo wszystko coś odeszło stąd!
Zdawałoby się, że znam Cię dobrze,
jednak nie wiem nic o Tobie Ojcze.
 
01.01.2020.
©BaMa
Wideo zmontowane przeze mnie:
https://www.youtube.com/watch?v=9r7cksblq8U
/wiersz do X Antologii/