E-Literaci - pokoje współczesnej literatury pięknej

siedzi Murmych pod wiekową lipą i liczy

na siebie całkowicie zdany

zdaje sobie sprawę z takiej sytuacji

ławka oblazła ze starej farby

nikt nie zrobi lepiej od niego

załata te dziury w kieszeniach

przez całe życie niczego nie robił

oprócz mieszania

przez kieszenie łatwiej

bo nikt nie widzi czasem tylko żona

zaśmieje się zgryźliwie i napuszcza na niego

kukułkę

pokazuje wtedy najdłuższy palec i wrzeszczy

- jestem w domu, jestem w domu

lub trzepie złączonymi dłońmi o chude kolana

 mówiąc mam kasę, mam kasę

biedny oszust kukułka nie daje się zrobić w jajo

i co rano okukuje go w piżamie ani złamanego

szeląga tylko wykruszone dwa mocne

palacz z niego od cholery wszystko na pe rzucił

 tego jednego za żadne skarby

siedzi Murmych na ławce pod pachnącym wiciokrzewem

brzęczą bzyki i on też liczy gruszki na wierzbie

nie może na siebie 

wszystko przez te kukułkę

 świat jest kulką lipną

jemu twardym

landrynkiem