E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Stanislawa Zak o godz. 13:04:33

Powiedziałaś,pisz, 
nawet jeśli nie rozumiem twoich wierszy, pisz.
Póki tli się iskra w marnym ciele moim.Pisz.
Będę czytać.
Wszystko minie, zgaśnie jak płomień świecy
na cmentarzu marności, zostaną pomniki słów.
 
  Nie zdążyłam powiedzieć całej prawdy.Odeszła.
 Przeminęło znaczenie tamtego miejsca.
Dobija uzasadniony smutek, ale i on minie,
jak amen w pacierzu, jak zdmuchnięty znicz. 
 
Zamykam rozdział wydrylowany z bóstw.
Staję się piewczynią rytuałów modlitewnych wierszy.
Przestając istnieć dla świata, stajemy się świadkami
bożego zamysłu. Jest w tym sens?
 

A ty.
 Bujasz, gdzieś w przestworzach wiadomych tylko
dla ciebie czas przestał istnieć.
Z czasem nie ma żartów, mówiłaś.
 
 Uwolniłaś duszę ponadczasowo.
 
 
KOszalin, pazdziernik 2013