E-Literaci - pokoje wspłczesnej literatury pięknej

dodany przez Kasia Dominik o godz. 08:02:22

Człowiek który chciał ocaleć
nie był jak inni
z plakatów w złocie i purpurze
Pociągnięciem pędzla
wyrażał tysiąc słów
 
Tajemniczy dziwak
w zniszczonym ubraniu
i sklejonych okularach
Nikifor Matejko
 
Przygarbiony starczo
wynędzniały bez tożsamości
bez przymiotnika
sztalug i palety
naiwnie uśmiechnięty
 
Poza nawiasem społeczeństwa
z pędzlem w dłoni
plując na farby
malował by przebłagać świat
 
Parias krainy sztuki
odmieniec i odludek zarazem
Stwarzał biedne arcydzieła
w surowej acz nieokrzesanej formie
 
Niejaki Epifaniusz Drowniak
nędzarz tworzył na makulaturze
podróżował w wyobraźni
z wewnętrznym kompasem
którego sercem była Krynica
 
Z mniej lub bardziej
nieczytelnym podpisem
utrudzony wracał z pracy
w stylu iście van Gogha
 
Malarz artysta rzemieślnik
skromny zaskakująco kapryśny
chwilami wybredny
a i nawet wymagający
 
Wizjoner marginesu społecznego
jakby z innej planety
zabłąkany na ziemi
z chodnika wędrował po Europie
 
Niemowa widmo
nieoszlifowany diament
samorodnego talentu
w szlachetnej prostocie sztuki
 
Nie po drodze mu było
z kunsztem kompozycji
Wolał łatwiznę treści
i omyłki techniczne
 
Tajemniczo rzecz ujmując
odwagą koloru nie grzeszył
w odcieniach precyzji
rysunkiem kreślił myśli
 
Dla niego niebo to światłość
noc i dzień to oddech
na pogniecionej tekturze
 
W swojej samotni
Ojczyźnie umiłowanej
pogromił szarą godzinę
na przekór wszystkim
i zgubionym mniemaniom
 
Włóczęga z Krynicy
na wieki wieków
wtopił się w krajobraz
łemkowskich korzeni
 
Kasia Dominik
zdj. Pixabay